“ตระกูลโฮโจ” ชิกเก็งแห่งยุคคามาคุระ (鎌倉幕府の執権北条氏)
ตระกูลโฮโจ (北条家) เป็นตระกูลที่มีอำนาจปกครองในภูมิภาคคันโต (Kanto Region) โดยมีฐานอำนาจอยู่ที่แคว้นอิซุ (伊豆国) ภายใต้ผู้นำตระกูลที่ชื่อว่า “โฮโจ โทคิมะซะ (北条 時政)”
ในปลายยุคเฮอัน (平安時代末期) ได้เกิดกบฏปีเฮจิ (平治の乱) สงครามกลางเมืองที่เกิดจากความขัดแย้งระหว่างสองตระกูลใหญ่ในเฮอันระหว่างไทระและมินะโมะโตะ จึงเป็นเหตุให้ มินาโมโตะ โยริโตโมะ (源 頼朝) ถูกเนรเทศไปยังแคว้นอิซุ ซึ่งเป็นฐานอำนาจของตระกูลโฮโจ หลังจากนั้น มินาโมโตะ พยายามฟื้นฟูตระกูลมินาโมโตะอีกครั้งหลังจากที่เจ้าชายโมะจิฮิโตะ (以仁王) โดยเป็นบุคคลสำคัญที่ก่อให้เกิด “สงครามเก็มเป (源平合戦)” ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อโค่นล้มตระกูลไทระ อันเป็นตระกูลซามูไรที่กุมอำนาจในราชสำนัก ด้วยการปลุกระดมคนของตระกูลมินาโมโตะให้ลุกขึ้นต่อสู้กับตระกูลไทระจนเกิดเป็นสงครามเก็มเป ในที่สุดตระกูลมินาโมโตะก็เป็นฝ่ายชนะในสงครามและได้ครองอำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศญี่ปุ่น จึงทำให้ตระกูลโฮโจมีอำนาจและอิทธิพลตามไปด้วย หลังจากจักรพรรดิโกะชิระกะวะ เสด็จสวรรคตลง ในปี ค.ศ. 1192 มินาโมโตะ ก็ได้รับพระราชทานตำแหน่งเซอิไทโชกุน (征夷大将軍) คนแรกของญี่ปุ่น จึงยิ่งทำให้ตระกูลโฮโจทรงอำนาจและอิทธิพลมากขึ้นและได้จัดตั้งรัฐบาลคามาคุระในเวลาต่อมา
เมื่อสิ้นมินาโมโตะ ลูกชายของเขาก็ขึ้นรับตำแหน่งโชกุนสืบทอดแทน และถูกบีบบังคับจาก โฮโจ โทคิมะซะ ให้แต่งตั้งตัวเองเป็น “ชิกเก็ง (執権)” หรือผู้สำเร็จราชการแทนโชกุน (ถือว่าเป็นผู้มีอำนาจในการปกครองสูงสุดโดยพฤตินัย) ตระกูลโฮโจนั้นได้สืบทอดตำแหน่งชิกเก็งเป็นเวลาร่วม 134 ปี นับตั้งแต่ชิงเก็งคนแรกถึงคนสุดท้ายรวม 16 คน
ครั้งหนึ่งจักรวรรดิมองโกลได้ร่วมมือกับจีนและเกาหลียกทัพใหญ่เพื่อจะบุกตีประเทศญี่ปุ่นโดยมี โฮโจ โทคิมุเนะ (北条 時宗) ซึ่งเป็นชิกเก็งคนที่ 8 ของรัฐบาลโชกุนคะมะคูระอยู่ในขณะนั้น เป็นผู้ที่แข็งข้อไม่ยอมจักรวรรดิมองโกลที่ได้ส่งคณะทูตมาถึง 4 ครั้ง และในครั้งที่ 5 กับครั้งที่ 6 โทคิมุเนะตอบโต้ด้วยการสั่งให้ประหารราชทูตของมองโกลเสีย ทำให้สงครามอุบัติขึ้น โดยญี่ปุ่นมีการเตรียมพร้อมรับมือกับสงครามได้เป็นอย่างดี สามารถยันกองเรือข้าศึกไว้ได้จนกระทั่งมีพายุไต้ฝุ่นเข้ามาทำลายกองเรือมองโกลพินาศไปสิ้น จึงได้รับการกล่าวขานว่า “พายุแห่งเทพ..คะมิคะเซะ”
ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก : https://th.wikipedia.org, https://ja.wikipedia.org, www.yahoo.co.jp